Örgütsel Değişimde Örgüt – Çevre İlişkisi
Çevre ile örgütler sürekli ilişki içerisindedirler. Bu ilişki, dış çevrenin bağımsız olması ve dolayısıyla dış çevredeki değişimlere göre örgütün yapısı, süreç ve teknolojisinde değişiklik yapması ile sınırlı değildir, örgütler de çevrelerini etkileyebilirler. Bu açıdan örgüt ile çevresi arasında karşılıklı bağlılık ve etkileşim söz konusudur (Ünal, 1999:17). Dolayısıyla, örgütlerin gelişme gücüne sahip olabilmeleri ancak içinde faaliyette bulundukları teknolojik, ekonomik, sosyal, kültürel ve yasal çevredeki değişimlere uyum sağlamaları ile mümkündür. Bu yüzden bir örgütün çevresinden bağımsız olarak düşünülmesi olanaksızdır.
Örgüt ile çevre arasındaki ilişki basit bir uyum gösterme olgusu değildir. Örgüt ve çevre etkileşimi karşılıklıdır. Çevrenin örgütleri etkilemesi söz konusu olduğu gibi örgütün de faaliyette bulunduğu çevreye bir takım etkileri söz konusudur (Can, 2005:63-65). Hızlı ve sürekli değişime uyum sağlamak, örgütlerin yaşamlarını sürdürme amacını gerçekleştirebilmeleri açısından vazgeçilmez bir zorunluluktur. Örgütler bu uyumu sağlamaya çalışırken aynı zamanda çevreyi de kontrol altında tutmak için bir takım temel stratejilere başvurmaktadırlar.
